Katalog zbiorów biblioteki

Panoramiczny obraz państwa polskiego odradzającego się po latach niewoli.Cezary Baryka urodził się i wychował w pięknym, kosmopolitycznym Baku, w Imperium Rosyjskim. Choć oboje rodzice byli Polakami, mówił po rosyjsku znacznie lepiej niż po polsku. Gdy miał 14 lat, jego dostatnie i szczęśliwe życie przerwał wybuch I wojny światowej. Ojciec został powołany do wojska. W Baku wybuchła rewolucja, potem wojna Ormian z Tatarami, potem przyszli bolszewicy. Dom Baryków został kompletnie splądrowany, matka Cezarego umarła.Cudem uratowany z zawieruchy wojennej ojciec przekonał syna do opuszczenia Baku. Razem dotarli do Moskwy, gdzie Cezary zamierzał zostać na stałe, mimo protestów ojca. Chłopak nie czuł się Polakiem, nie miał żadnych związków z ojczyzną rodziców. Zmienił jednak zdanie, gdy ojciec roztoczył przed nim wspaniałą wizję Polski "szklanych domów", kraju powszechnej szczęśliwości i sprawiedliwości, ładu i porządku...

Ideowa powieść Stefana Żeromskiego, wydana w połowie lat dwudziestych XX wieku, niedługo po odzyskaniu przez Polskę niepodległości.Główny bohater to Cezary Baryka, młodzieniec urodzony w Baku, wracający do kraju po I wojnie światowej, kształtujący dopiero swe poglądy polityczne i uczący się patriotyzmu. Autor przedstawia w Przedwiośniu dwie drogi, którymi może pójść odrodzony kraj. Jedną z nich jest przedstawiona przez Szymona Gajowca, opiekującego się Cezarym przyjaciela jego zmarłych rodziców, wizja powolnego i rozważnego rozwoju Polski, obejmująca kształtowanie się od podstaw państwowych struktur i wprowadzanie reform. Druga zaś ścieżka rozwoju Polski to wizja Antoniego Lulka, przyjaciela Cezarego. Młody Lulek jest zapalonym komunistą. Uważa, że potrzebna jest rewolucja bolszewicka wprowadzająca korzystne dla robotników zmiany. Żeromski przedstawia pogląd Gajowca jako najsłuszniejszy dla odradzającego się kraju.