Katalog zbiorów biblioteki

Ten dziennik to świadectwo wybitne intrygujące, wciągające, przy tym niezwykłe, gdy sobie uświadomić, o jakim czasie opowiada. Nasza powojenna mała stabilizacja, przełom lat 50./60., nie doczekała się jeszcze podobnie całościowych, wielowymiarowych zobrazowań. Jerzy Zawieyski katolicki pisarz, poseł na Sejm PRL i bezpartyjny członek Rady Państwa był jedyną w tym czasie osobą mającą regularne kontakty i z Prymasem Stefanem Wyszyńskim, i z wodzem partii Władysławem Gomułką. Opisał też liczne naturalne dlań środowiska: literackie, teatralne, kościelne, polityczne, naukowe, dziennikarskie. Będąc jedną z nielicznych takich osób publicznych w Peerelu, mógł się kontaktować z Zachodem, w tym ze znaczącymi postaciami światowej polityki i kultury oraz polską emigracją polityczną."Jak co roku ze wzruszeniem i lękiem stawiam tę datę. Według powszechnej opinii, do której się dołączam, ten rok powinien przynieść jakieś ważne w Polsce zmiany. Jakie? Nikt nie wie. Ale wszyscy czegoś oczekują. Nawet zmiany na gorsze, ale zmiany. Stan psychiczny społeczeństwa doprowadzony do beznadziejności. A zmiana to wyjście ze stanu stabilności. Nie pamiętam od dawna, by powszechne życzenia wyrażały się w prostym zdaniu: Ten rok musi być inny! Lepszy, oczywiście. W tej nadziei otwieram nowy rok mojego dziennika".- Jerzy Zawieyski w Dziennikach, 1 stycznia 1968.

Dziób w dziób, czyli wznieść się nad podziałyPodziały istnieją wszędzie - również w świecie zwierząt. Można być najdzielniejszym wróblem, a jednak nie dostąpić zaszczytu zbratania się z puszącymi się gołębiami. Wojownicze gołębie mają zaś nikłe szanse na pokojowy dialog z polującymi na nie kotami. Czy w takim świecie jest szansa na zgodne współistnienie, a nawet międzygatunkową przyjaźń? Na łamanie barier i przekraczanie granic?Oto historia: wróbel Przemek, odrzucony przez swoje najbliższe otoczenie, obciążające go winą za śmierć brata, próbuje zbliżyć się do stadka gołębi - bandy, jak same siebie nazywają. Stanowią one zwartą grupę, do której nie chcą nikogo dopuścić (zwłaszcza mało poważanego wróbla), a łączy je wspólny cel - okrutne pomszczenie przyjaciela, zjedzonego, jak sądzą, przez podwórkowego kota. W dramacie Maliny Prześlugi wiele musi się wydarzyć, by ptaki - niezależnie od swojej przynależności - zaczęły współpracować ze sobą "dziób w dziób", a kot poskromił swój łowiecki instynkt.Chociaż początkowo wydaje się to niemożliwe, dzięki odważnemu, uczciwemu i wrażliwemu wróblowi wszystkim (łącznie z nim samym) udaje się przekroczyć różnego rodzaju bariery: wewnętrzne, zewnętrzne, wyimaginowane i rzeczywiste. Dopiero wzajemne poznanie i odwołanie się do wspólnoty doświadczeń, uznanie jednakowych przeżyć za równoważne, niezależnie od tego, czyim były udziałem - dumnego gołębia, czy mniej znaczącego w ptasiej hierarchii wróbla, zaczyna kruszyć bariery zbudowane ze stereotypów i krzywdzących podziałów. Aby tak się stało, do spełnienia konieczny był jeden warunek: po stronie teoretycznie silniejszej gołębicy musiała stać empatia. Tym zaś gołębiom, którym jej zabrakło, potrzebna była wola dialogu. Skoro bowiem nie miały możliwości odwołać się do wspólnoty przeżyć, by uznać wróbla za "swojego", skruszyć umocnioną uprzedzeniami niechęć mogły tylko przyjęciem racjonalnych argumentów odnoszących się do wyznawanych wartości: odwagi, honoru, braterstwa.Jakkolwiek poruszane przez dramat tematy nie są błahe (odrzucenie przez matkę, wykluczenie przez grupę, niszcząca siła stereotypów i uprzedzeń, radykalizm, łatwość jednoczenia się wokół złych spraw), to inteligentne podanie ich przez Prześlugę bez cienia dydaktyzmu ułatwia przyswojenie, a nawet dostarcza zabawy, przy tym ani przez moment nie odbiera im wagi czy znaczenia. Umiejętna stylizacja języka i zachowań bohaterów celnie oddaje ich postawy i charaktery, zgrabnie buduje pełnokrwiste postaci.Całości dopełnia oryginalne wydanie dramatu stylizowane na szkicownik scenografa spektaklu. Nie jest to jednak tylko stylizacja: książka zawiera autentyczne szkice i zdjęcia z przygotowań do przedstawienia, a jej koncepcję graficzną opracował autor scenografii do spektaklu i twórca występujących w nim lalek - Robert Romanowicz. Znakomitym zabiegiem sprzyjającym zabawie i edukacji jest opatrzenie partii dialogowych symbolicznymi przedstawieniami wszystkich postaci. Zdecydowanie zwiększa to dynamikę odbioru zapisu, a także ułatwia czytanie dramatu z podziałem na role."Dziób w dziób" to pozycja dla dzieci w wieku szkolnym, dla których odniesienie do problemu rywalizacji , budowania pozycji w grupie rówieśniczej czy odrzucenia przez nią będzie czytelne, a jednocześnie skłoni je do refleksji na wyższym, bardziej ogólnym poziomie, prowadzącej do samodzielnych wniosków. Ze względu na tematykę i sposób podania również dorosły czytelnik nie będzie zawiedziony lekturą. I choć odwołanie do świata ludzkiego jest tu oczywiste, oserwując zdolność zwierzęcych bohaterów do koncyliacji i szczęśliwe zakończenie ich historii, chciałoby się powiedzieć: gdybyż to było możliwe wśród ludzi.Recenzja: Anna Stasiak

Emigranci (1974) to najwybitniejszy utwór Sławomira Mrożka od ukazania się Tanga, a zarazem jeden z najważniejszych polskich dramatów okresu powojennego. Dwaj cudzoziemcy z bliżej nieokreślonego kraju zamieszkują wspólnie suterenę w nieznanym mieście Europy Zachodniej. Wyobcowany intelektualista, AA, wybrał emigrację z powodów politycznych, jego towarzysz zaś, "chłoporobotnik" XX, wyjechał wyłącznie dla zarobku. Skazani są na własne towarzystwo, a ich symbioza polega na wzajemnym uzależnieniu: XX wykorzystuje AA materialnie, ten natomiast twierdzi, że wykorzystuje towarzysza pod kątem studiów nad niewolniczą mentalnością swych rodaków. AA, sam sfrustrowany i bezwolny, z wyższością odnosi się do przedstawiciela niższej klasy, dorobkiewicza, którego jedynym celem w życiu jest poprawa własnego bytu. W tych warunkach obustronne konflikty i antagonizmy nabierają wyjątkowej ostrości. W szerszym ujęciu konfrontacja pomiędzy AA i XX dotyka jednego z ważniejszych problemów w Polsce powojennej - rozdźwięku między inteligencją i robotnikami. W finale dokonuje się synteza wartości obu grup społecznych, zwiastująca przełamanie powstałych barier.

Wydanie Fantazego kompletne bez skrótów i cięć w treści. W tym wydaniu znajdziesz odpowiedzi na pytania z podręcznika - "pewniak na teście", czyli wskazanie zagadnień, które zwykle pojawiają się w pytaniach z danej lektury we wszelkich testach sprawdzających wiedzę, a także w podręcznikach i na klasówkach. Zawiera bardzo szczegółowe streszczenie oraz drugie skrócone, ułatwiające szybkie przygotowanie się przed lekcją. Opracowanie zawiera plan wydarzeń, wnikliwie wyjaśnioną problematykę oraz szerokie charakterystyki bohaterów.

Elegancko wydane wybitne dzieło należące do klasyki literatury światowej. Ten znamienity tytuł powinien znaleźć się w każdej domowej biblioteczce.Faust, zgłębiwszy całą dostępną człowiekowi wiedzę, odkrywa iż mądrość nie jest wystarczającym powodem do szczęścia. Postanawia więc wejść w konszacht z diabłem. W zamian za duszę doktora, przywołany Mefistofeles, przy pomocy magii, próbuje doprowadzić do sytuacji, w której Faust poczułby satysfakcję z życia uznałby, iż dana chwila jest spełnieniem upragnionego szczęścia i wystarczającym pretekstem do istnienia człowieka.Oto powstałe przed wiekami dzieło zostało przystosowane do języka współczesności. Takie przystosowanie do języka oznacza także sformułowanie wyzwania: oto powstałe przed wiekami dzieło wymaga nowego zrozumienia. Trzeba zapytać: jak się ma sprawa z dzisiejszym kryzysem rozumua Jak się ma sprawa z naszymi dzisiejszymi rozczarowaniamia Jak wygląda nasza współczesna melancholiaa Także postać Małgorzaty daje do myślenia. W niej oglądać można losy nowożytnego erotyzmu, męskich dążeń do władzy i kobiecych nadziei życia, a przede wszystkim roli piękna, jakie odgrywa i nie odgrywa w naszych dramatach. Jest wiele spraw do ponownego rozważania.z posłowia ks. Józefa Tischnera